آکنده گردن
لغت‌نامه دهخدا
آکنده گردن . [ک َ دَ / دِ گ َ دَ ] (ص مرکب ) ستبرگردن :
همه چارپایان بکردار گور
بر آکنده ، آکنده گردن ، بزور
بگردن بکردار شیران نر
بسان گوزنان بگوش و بسر.
همه چارپایان بکردار گور
بر آکنده ، آکنده گردن ، بزور
بگردن بکردار شیران نر
بسان گوزنان بگوش و بسر.
فردوسی .
