آینه دار

آینه دار. [ ی ِ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه آینه در پیش دارد تا عروس و جز او خویشتن در آن بینند :
ای آفتاب آینه دار جمال تو
مشک سیاه مجمره گردان خال تو.

حافظ.

|| سرتراش . گرّای . سلمانی . گرّا. تانگول . تونکو. موی تراش . موی ستر. حلاق . مُزَیِّن . || توسعاً، دلاک . حجام .