ابالیخن
لغت‌نامه دهخدا
ابالیخن . [ اَ خ ُ ] (اِخ ) یکی از فلاسفه ٔ مشائین که در قرن یکم ق .م . میزیسته و گویند او کتب ارسطو را پس از یکصد و سی سال که در سردابی مدفون و مجهول و متروک مانده بود از بعض اخلاف ارسطو و تئوفرسطوس به دست آورده و با جهد و سعی انتشار داد و در کتب عرب این نام را ابلیخن و ابلیخون نیز آورده اند.
