ابتسار
لغتنامه دهخدا
ابتسار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) گشنی کردن شتر با ماده ای که هنوزبه گشنی نیامده باشد. (زوزنی ). ایغری کردن اشتر نر وقت اشتها. || گشن دادن خرمابن پیش از وقت آن . || حاجت خواستن پیش از وقت . || آغاز کردن بچیزی . گرفتن تازه چیزی را. || خفتن پای کسی . || متغیر گردیدن رنگ .
