ابراهیم بن سعد

ابراهیم بن سعد. [ اِ م ِ ن ِ س َ ] (اِخ ) از ثقات محدثین و صاحب ید طولی در فقه . او قاضی مدینه ٔ رسول بوده است و گویند هفت هزار حدیث راجع باحکام بیاد داشته و به هفتادوپنج سالگی در سال 183 هَ .ق . وفات کرده است . محدث دیگری نیز باین نام هست که بضعف روایت منسوب است .