ابن اثال
لغت‌نامه دهخدا
ابن اثال . [ اِ ن ُ اُ ] (اِخ ) طبیبی نصرانی ، معاصر معاویةبن ابی سفیان . ابن ابی اصیبعه گوید ابن اثال را در خواص ادویه و خاصه در سموم بصیرتی کافی بود و معاویه برای مسموم کردن بزرگان اسلام از او استعانت می جست و بگفته ٔ واقدی مالک اشتر و حضرت امام حسن علیه السلام ونیز عبدالرحمن بن خالدبن ولید که با ولایت عهد یزید مخالف می ورزید بتدبیر او مسموم و مقتول شده اند. عاقبت برادرزاده ٔ عبدالرحمن ، خالدبن مهاجر به قصد انتقام خون عم خویش به شام رفته ابن اثال را غیلةً بکشت .
