ابن بازیار
لغتنامه دهخدا
ابن بازیار. [ اِ ن ُ ] (اِخ ) ابوعلی احمدبن نصربن الحسین البازیار الخراسانی . ندیم سیف الدوله . جد او نصربن الحسین از ناقله ٔ سرّمن رأی است . در خدمت معتضد خلیفه میزیست و در پرورش مرغان شکاری استاد بود. ابوعلی یکی از دانشمندان ادب است و به سال 353 هَ .ق . درگذشته است . او راست : کتاب تهذیب البلاغه . کتاب اللسان . (از فهرست ابن الندیم ).