ابن صوللغتنامه دهخداابن صول . [ اِ ن ُ ] (اِخ ) ابوالفضل عمربن مسعده وزیر، مأمون بواسطه ٔ دها و تدبیر نزد خلیفه مکانتی داشته و عموزاده ٔ صولی ابراهیم بن عباس شاعر مشهور است و در سال 217 هَ .ق . بشهر اذنه درگذشته است .
