ابن طحان

ابن طحان . [ اِ ن ُ طَح ْ حا ] (اِخ ) ابوالاصبغ عبدالعزیزبن علی . از مشاهیر ادباء و قُرّاء اندلس . مولد به سال 498 هَ .ق . در اشبیلیه . وی به مصر و شام و عراق سفر کرده و سالها درشهرهای مزبور به افادت مشغول بوده است و بعد از 559 به حلب درگذشته است . او را اشعاری لطیف و رقیق است .