ابن الحرون
لغت‌نامه دهخدا
ابن الحرون . [ اِ نُل ْ ح َ ] (اِخ ) محمدبن احمدبن الحسین بن الاصبغبن الحرون . یکی از ادبای بغداد. او راست : کتاب المطابق و المجانس . کتاب الحقایق . کتاب الشعر و الشعراء. کتاب الاَّداب . کتاب الریاض . کتاب الکُتّاب . کتاب المحاسن . کتاب مجالسةالرؤساء. (ابن الندیم ). و ابن الندیم در دو باب دیگر نام ابن حرون را برده و یک جا کتاب البراعة و اللسن و در موضع دیگر کتاب فضل القرآن و کتاب الرسائل را بدو نسبت کرده است و ظاهراً در هر سه جا مراد همین محمدبن احمد است . واﷲ اعلم .
