ابن القیسرانی

ابن القیسرانی . [ اِ نُل ْ ق َ س َ ] (اِخ ) اشرف الدین ابوعبداﷲ محمدبن نصربن صغیر. شاعری از نسل خالدبن ولید. مولد او به عَکّا در 478 هَ .ق . او را در ادب ید طولی و از هیئت و نجوم نیز بابهره بوده و با ابن منیر شاعر شیعی مشاعراتی داشته . اشعار او نهایت ظریف و بدیع است . او راست در حق یکی از مغنیان معاصر خود:
واﷲ لو انصف العشاق انفسهم
فدوک منها بما عزوا و ما صانوا
ما انت حین تغنّی فی مجالسهم
الا نسیم الصبا و القوم اغصان .
وفات ابوعبداﷲبه سال 548 به دمشق بوده است . قیسرانی منسوب است به قیسریه یا قیساریه بندری کوچک از بنادر شام که در حروب صلیبیه ویران شده است .