ابن بابشاذ

ابن بابشاذ. [ اِ ن ُ ] (اِخ ) ابوالحسن طاهربن احمدبن بابشاذ. وفات 469 هَ .ق . از علمای نحو. اصلاً ایرانی از مردم دیلم . او در نحو امام عصر خویش بود. در مصر شهرت یافته و در دیوان انشای مصر رتبه و راتبه داشت و غلطهای نامه ها را اصلاح میکرد. درآخر عمر از کار کناره کرد و در جامع عمرو عاص عزلت گزید. شبی ببام مسجد برآمد و از بادهنجی که برای روشنی و هوا دادن گذارند لغزیده بمسجد درافتاد و بامداداو را مرده یافتند. او راست مقدمه ٔ نحو و شرح آن . کتاب شرح جمل زجاجی . کتاب شرح کتاب الاصول ابن سرّاج .