ابن بجده

ابن بجده . [ اِ ن ُ ب َ دَ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) دانای حقیقت کار و کنه آن ، و نظیر آن در زبان عرب هو ابن بعثطها و ابن ثامورها و ابن سرسورها و ابن ثراها و ابن مدینتها و ابن زوملتهاست : هو ابن بجدتها؛ او دانای بحقیقت آن امر است . || دلیل . هادی . || کسی که از گفته ٔ خود نگردد.