ابن جوزی

ابن جوزی . [ اِ ن ُ ج َ ] (اِخ ) ابوالفرج عبدالرحمن بن علی ابوالفضائل جمال الدین بغدادی ، منسوب به فرضةالجوز، محلی به بغداد. از علمای فقه و حدیث و متفنن در علوم دیگر مانند اخلاق و فلسفه و طب و تاریخ و جز آن . مولد او بغداد به سال 508 هَ .ق . و نیز در همان شهر در 597 وفات کرده است . او را در فنون مختلفه بیش از صد کتاب است از جمله : کتاب اخبارالبرامکه . تلقیح فهوم الاثر فی التاریخ و السیر. تنویر الغبش فی فضل السودان و الحبش . حسن السلوک الی مواعظ الملوک . الذهب المسبوک فی سیر الملوک . سیرةالعمرین . عجائب النساء. کتاب الالقاب . اللباب فی قصص الانبیاء. کتاب ما یلحن فیه العامة. المدهش . مناقب معروف الکرخی . مناقب الامام احمدبن حنبل . المنتظم فی تاریخ الامم . کتاب الفروسیة. صفةالصفوة و غیره . و ذهبی کتاب دیگری از او نام برده در زاج و صبغ و نیز کتابی منافعالطب داشته که نسخه ای از آن در کتابخانه ٔ بودلئین موجود است .