ابن حزم

ابن حزم . [ اِ ن ُ ح َ ] (اِخ ) ابومحمد علی بن احمدبن سعیدبن حزم اموی اندلسی . اصل او از فارس است . جد اعلای او از موالی یزیدبن ابی سفیان برادر معاویه بود و از اینرو او را اموی گفتندی . پدرش احمدبن سعید وزیر ابومنصور از سلاطین عامری بود و پس از ابومنصور وزارت پسرش مظفر داشت و در سال 402 هَ .ق . درگذشته است . ابن حزم صاحب ترجمه در شهر قرطبه به سال 384 هَ .ق . متولد شد و بدانجا مانند پدر خویش جاهی عریض یافت و وزیر عبدالرحمن مستظهر باﷲ هشام بن عبدالجباربن عبدالرحمن الناصر گردید، پس از چندی شغل وزارت را ترک گفت و بکار علم گرایید و وقت خویش به علوم شرعی حصر کرد و از علم بدان جایگاه رسید که در اندلس کس پیش از وی نرسیده بود. و مصنفات بسیار کرد بوفق مذهب خویش و آن مذهب داودبن علی اصبهانی ظاهری بود. فرزند وی ابورافعفضل گوید مؤلَّفات پدرش ابومحمد در فقه و حدیث و ادب و غیر آن بچهارصد جلد میرسید، نزدیک هشتادهزار ورقه . و از نحو و لغت و شعر و خطابت بهره ای وافر داشت . وفات او456 بوده است . و از کتب اوست : الفصل بین اهل الاهواء و النحل . جمهرةالانساب . الاًحکام فی اصول الأحکام . الایصال الی فهم الخصال . طوق الحمامه . نقطالعروس . الاخلاق و السیر فی مداواة النفوس . و کتاب فی المنطق .