ابن خالویه

ابن خالویه . [ اِ ن ُ ی َ / ل ِ وَی ْه ْ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ حسین بن احمدبن خالویه . از علمای نحو و لغت و او از جماعتی چون ابوبکربن انباری و ابوعمرو زاهد و ابوسعید سیرافی ادب فراگرفته است و مذهب کوفیان و بصریان را خلط میکرده و به حلب درخدمت بنی حمدان به سال 370 هَ .ق . درگذشته است . از اوست : کتاب الاشتقاق . کتاب الجمل در نحو. کتاب اطرغش در لغت . کتاب القرأات . کتاب المبتدی . کتاب اعراب ثلاثین سورة من القرآن . کتاب المقصور والممدود. کتاب المذکر و المؤنث . کتاب الالفات . کتاب لیس . (ابن الندیم ). و کتاب الال و کتاب العشرات و کتاب شرح مقصوره ٔ ابن درید را نیز بعض اصحاب رجال بدو نسبت کنند. او اصلاً از شهر همدان و شیعی مذهب بوده است .