ابن داودلغتنامه دهخداابن داود. [اِ ن ُ وو ] (اِخ ) ابوالحسن محمدبن احمدبن داود قمی .وفات 378 هَ .ق . محدث و فقیه شیعی . از قم به بغدادرفته و در آنجا بترویج حدیث پرداخته است . او را تألیفات بسیار است و نام آنها در رجال نجاشی آمده است .
