ابن سحنون
لغتنامه دهخدا
ابن سحنون . [ اِ ن ُ س َ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن سحنون ندرومی . اصل او از ندرومه از اعمال تلمسان ، و مولد او قرطبه است (580 هَ .ق .). سپس به اشبیلیه رفته و دانش طب از ابن رشد فراگرفته است و تلخیص کتاب المستصفی از اوست و او در خدمت ناصر و مستنصر وسپس ابوالنجا سالم بن هود و برادرش عبداﷲ بوده است .