ابن شاذان

ابن شاذان . [ اِ ن ُ ] (اِخ ) ابومحمد فضل بن شاذان بن جلیل یا خلیل نیشابوری . وفات 260 هَ .ق . محدث و فقیه شیعی . پدر او شاذان نیز از فقهای شیعه است . ابن شاذان بیشتر در نشابور میزیسته . عبداﷲبن طاهر امیر خراسان بجرم تشیع او را نفی کرده و در سال 260 به بیهق بوده ، وقتی که خوارج در خراسان طغیان کردند فضل از بیم آنان از آنجا بیرون رفت و از رنج راه بیمار شده درگذشت . بیش از صدوهشتاد کتاب داشته ، و عمده ٔ آنها در رجال نجاشی مذکور است . در خاندان ابن شاذان بسیاری از علما و محدثین بوده اند، و چون نزد فقها ابن شاذان مطلق گفته شود مراد فضل بن شاذان است .