ابن شاهویه
لغتنامه دهخدا
ابن شاهویه . [ اِ ن ُ ی َ ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن احمدبن علی . فقیه شافعی از مردم فارس . سفری بنشابور رفته و مدتی در آنجا اقامت گزیده و سپس ببخارا شده و باز بفارس رجعت کرده و بدانجا متصدی منصب قضا گردیده است . او را در فقه شافعی اقوالی مخالف دیگر فقهای آن مذهب است . وفات او بنشابور به سال 362 هَ .ق .