ابن عبدالکریم
لغتنامه دهخدا
ابن عبدالکریم . [ اِ ن ُ ع َ دِل ْک َ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن عبدالکریم بن ابی سهل ، مکنی به ابوالعباس . از قدمای کُتّاب و افاضل آنان و در صناعة خراج بر همه ٔ هم عصران خویش برتری داشت . وفات به سال 270 هَ .ق . و کتابی به نام کتاب الخراج دارد.