ابن علان
لغت‌نامه دهخدا
ابن علان . [اِ ن ُ ع َل ْ لا ] (اِخ ) علی بن محمد علان بن ابراهیم بن محمد علان صدیقی فسائی شیرازی . یکی از اجداد او امام الدین علی بن مبارکشاه از مردم فسا ساکن شیراز و عالمی معروف بوده . ابن علان صاحب ترجمه بمکه ٔ معظمه بزاد و تا آخر عمر بدانجا بزیست . او را میان عرب شهرتی تمام بود و در حدیث و فقه و ادب مرجعیت داشت . بیش از پنجاه کتاب از تألیفات او برجای است ، ازجمله تاریخ بنای کعبه که آنرا به نام سلطان مراد عثمانی کرده است .
