ابن غضائری
لغت‌نامه دهخدا
ابن غضائری . [ اِ ن ُ غ َ ءِ ] (اِخ ) ابوالحسین احمدبن حسین بن عبیداﷲ الغضائری . عالم شیعی در اوائل قرن پنجم هجری ، صاحب کتاب رجال معروف . او نزد پدر خود حسین بن عبیداﷲ متوفی به سال 411 هَ .ق . و سایر علمای عراق فنون ادب و فقه فراگرفت و ظاهراً به بغداد میزیست . و صاحب روضات گوید چون ابن غضائری مطلق گویند مراد احمدبن حسین باشد.
