ابن فارض

ابن فارض . [ اِ ن ُ رِ ] (اِخ ) ابوحفص و ابوالقاسم عمربن ابی الحسن علی بن المرشدبن علی الحموی الاصل ،المصری المولد و الدار و الوفات ، معروف به ابن فارض و منعوت به شرف . عارف و شاعری معروف . اصلاً از مردم حماه شام است و در قاهره به سال 576 هَ .ق . متولد شده . پدر او قاضی قاهره و خود او مردی صالح و کثیرالخیر بود و مدتی مجاورت خانه ٔ خدا گزید. وی را اشعار بسیار و قصاید نیکو و طویل با اسلوبی لطیف و رائق به طریقه ٔ فقراء و اصطلاحات و منهج آنان و نیز دوبیتی و موالیا و اَلغاز هست و دیوان او را گرد کرده اند. وفات او در سال 632 بقاهره بوده و مدفن وی در جبل مقطم و تربت او زیارتگاه است . و دو قصیده ٔ تائیه و یائیه ٔاو مشهور است و دیوان قصائد او را ادبا و علماء بسیاری شرح کرده اند و کاملتر از همه شرح شیخ حسن بوری است و قصیده ٔ تائیه ٔ او را خاصةً شروح بسیار است ، ازجمله شرح فارسی مولانا عبدالرحمن جامی و شرح فرغانی .