ابن فرات
لغتنامه دهخدا
ابن فرات . [ اِ ن ُ ف ُ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ یا ابوالخطاب جعفربن محمد، برادر ابن فرات ابوالحسن علی . در گاه وزارت برادر خویش یک سال عامل خراج شرق و غرب بود و چون در 297 هَ .ق . درگذشت عمل خراج شرق را به پسر او فضل و غرب را به محسن دادند.