ابن فهد

ابن فهد. [ اِ ن ُ ف َ ] (اِخ ) ابوالثناء شهاب الدین محمودبن سلیمان . عالم و ادیب حلبی حنبلی . مولد او به دمشق به سال 644 هَ .ق . و وفات او هم بدانجا در 725 بوده است . چندی در مصر بوده و مدتی دیوان انشاء ملک ظاهر بیبرس داشته است . او راست : کتاب مقالةالعشاق .کتاب منازل الاحباب و منازه الالباب . کتاب حسن التوسل . کتاب اهنی المنائح فی اسنی المدائح . بعض قطعات اشعار نیز از او روایت شده است .