ابن قطانلغتنامه دهخداابن قطان . [ اِ ن ُ ق َطْ طا ] (اِخ ) ابوالحسین احمدبن محمدبغدادی . از فقهای شافعی . او تلمیذ ابن سریج و ابواسحاق مروزی بود و در بغداد تدریس فقه میکرد. وی را چند کتاب در فقه شافعی است . وفات به سال 359 هَ .ق .
