ابن هبل

ابن هبل . [ اِ ن ُ هََ ب َ ] (اِخ ) مهذب الدین ابوالحسن علی بن احمد طبیب . مولد او به بغداد به سال 515 هَ . ق . در مدرسه ٔ نظامیه فقه و نحو فراگرفت و سپس به تحصیل طب پرداخت و سفری بارمنستان کرد و پادشاه ارمن بشهر اخلاط وی را طبیب خاص خویش کردو در آنجا ثروت بسیار اندوخت و بماردین بازگشت و بخدمت بدرالدین لؤلؤ پیوست و در 75 سالگی نابینا شد و به سال 610 درگذشت . از تألیفات اوست : المختارات فی الطب . او را پسری بود به نام شمس الدین ابوالعباس احمد و وی شاعر و نیز طبیب بود و بدربار کیکاوس سلجوقی پادشاه آسیةالصغری میزیست و هم بدانجا وفات کرد.