ابن کیسان

ابن کیسان . [ اِ ن ُ ک َ ] (اِخ ) ابوالحسن محمدبن احمدبن ابراهیم بغدادی نحوی . خطیب در تاریخ بغداد نام او یاد کرده و گوید وی نحو از فریقین یعنی کوفیین و بصریین فراگرفته و خلط دو مذهب میکرد و رؤسا و اشراف بصحبت او گرد می آمدند چنانکه غالباً صد اسب بر در خانه ٔ او ایستاده بودی . وفات او به سال 299 هَ .ق . بود. و از کتب اوست : کتاب مهذب . کتاب غریب الحدیث . کتاب البرهان . کتاب علل النحو. کتاب مصابیح الکتاب . و ابن الندیم جدّ او را بجای ابراهیم ، محمدبن کیسان آورده است و علاوه بر کتب مزبوره کتاب الحقائق و کتاب المختار و کتاب الوقف و الابتداء و کتاب القراآت و کتاب الهجا و کتاب التصاریف و کتاب المقصور و الممدود و کتاب الشاذانی فی النحو (کذا) و کتاب المذکر و المؤنث و کتاب مختصرالنحو و کتاب معانی القرآن و کتاب المسائل علی مذهب النحویین مما اختلف فیه البصریون و الکوفیون را از او نام برده است ، و گوید کیسان به معنی غدر است در لغت سعدیه و کیسان نیز نحوی بوده است .