ابوالحسن خرقانی
لغت‌نامه دهخدا
ابوالحسن خرقانی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ خ َ رَ ] (اِخ ) علی بن جعفر یا احمد. از مردم خرقان بسطام . یکی از مشایخ کبار صوفیه . تولد او در 352 و وفات روز سه شنبه دهم محرم 425 هَ . ق . به هفتادوسه سالگی . کرامات بسیار از او نقل کنند. و بعضی گفته اندخرقان از قراء سمرقند است . دو رباعی ذیل از اوست :
آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی دیدنش از گریه نیاساید چشم
ما را ز برای دیدنش باید چشم
گر دوست نبیند بچه کار آید چشم .
اسرار ازل را نه تو دانی ّ و نه من
وین حرف معما نه تو خوانی ّ و نه من
هست از پس پرده گفتگوی من وتو
گر پرده برافتد نه تو مانی ّ و نه من .
و رجوع به ابوالحسن علی بن جعفر شود.
آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی دیدنش از گریه نیاساید چشم
ما را ز برای دیدنش باید چشم
گر دوست نبیند بچه کار آید چشم .
# # #
اسرار ازل را نه تو دانی ّ و نه من
وین حرف معما نه تو خوانی ّ و نه من
هست از پس پرده گفتگوی من وتو
گر پرده برافتد نه تو مانی ّ و نه من .
و رجوع به ابوالحسن علی بن جعفر شود.
