ابوالحسن عمرانی

ابوالحسن عمرانی . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ن ِ ع ِ ] (اِخ ) علی بن محمدبن علی بن احمد خوارزمی ، معروف به ابوالحسن عمرانی .صلاح الدین صفدی در وافی گوید وفات او تقریباً در 560هَ . ق . بود. او ادب از زمخشری فراگرفت و نیز از امام عمر ترجمانی و حسن بن سلیمان خجندی و عبدالواحد باقرحی (؟) حدیث شنید و بر مذهب رای و عدل بود. او راست : کتاب اشتقاق الاسماء. کتاب تفسیرالقرآن . کتاب المواضع و البلدان . و در روضات قطعه ای از شعر او و نیز مطلعی از قصیده ٔ وی در مدح رسول صلوات اﷲعلیه آمده است .