ابوالحسن

ابوالحسن . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ] (اِخ ) علی بن عبدالعزیز فقیه . قاضی جرجانی . ابن خلکان می آورد که ابواسحاق شیرازی در طبقات ذکر او کرده و گوید او را دیوان شعری است و ثعالبی در یتیمه از او تجلیل بسیارکند و او را گذشته از علوم ادب صاحب حسن خط و سیاحی بسیارسفر میخواند، در شعر تالی بحتری و در نثر جاحظ دوم میشمارد. وفات وی بقول حاکم ابوعبداﷲبن بیّع در تاریخ نیشابور، به سال 366 هَ . ق . در هفتادوشش سالگی بوده است . او راست : کتاب الوساطة بین المتنبی و خصومه .