ابوالحسن

ابوالحسن . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ] (اِخ ) علی بن مثنی . یکی از مشاهیر عرفا. او در اواخر مائه ٔ سوم و اوایل مائه ٔ چهارم هجری میزیست و درک صحبت شبلی و شیخ ابوالحسن خرقانی و شیخ ابوسعید ابوالخیر کرده و ابی سعید ابوالخیر او را به استرآباد دیده است . و از کلمات اوست که گفت : آنرا که لذت ترک لذت دست داد نعمت دنیا و آخرت بدو رسیده است . او را گفتند دانا کیست ؟ گفت آنکه نادانی خویش داند.