ابوالحسن
لغت‌نامه دهخدا
ابوالحسن . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ] (اِخ ) علی بن هبةاﷲبن عثمان بن احمدبن ابراهیم بن الرائقة موصلی . محدث شیعی . صاحب کتاب المتمسک بحبل آل رسول و کتاب التعیین فی اصول الدین . شیخ منتجب الدین بدو واسطه از او روایت میکند بنابراین ظاهراً او در اواخر قرن پنجم و اوائل قرن ششم هجری میزیسته است .
