ابوالشکر
لغتنامه دهخدا
ابوالشکر. [ اَ بُش ْ ش ُ ] (اِخ ) ایّوب بن شادی بن مروان . ملقب بملک الافضل نجم الدین دوینی سجستانی آذربایجانی پدر سلطان صلاح الدین . وی بروزگار سلطنت پسر خویش صلاح الدین در ذیحجه ٔ سال 568 هَ .ق . به مصر از اسب درغلطید و بدان آسیب درگذشت . و رجوع به ایّوب ... شود.