ابوالفرخج
لغتنامه دهخدا
ابوالفرخج . [ اَ بُل ْ ف َ رَ ] (اِخ ) و مخفف آن بلفرخج و بوالفرخج ، والوچیدنیست کنیت ابوالفرج را و چنانکه فرخج فرج را و فَرَخْج در فارسی به معنی پلید و زشت است :
ای بوالفرخج ساوه همیدون همه فرخج
نامت فرخج و کنیت ملعونْت بوالفرخج .
ای بوالفرخج ساوه همیدون همه فرخج
نامت فرخج و کنیت ملعونْت بوالفرخج .
لبیبی