ابوالقاسم
لغتنامه دهخدا
ابوالقاسم . [ اَ بُل ْ س ِ ] (اِخ ) منصور. یکی از ائمه ٔ زیدیه از نسل ائمه ٔ رسیه از فرزندان یوسف داعی نبیره ٔ یحیی الهادی الی الحق که در حدود سال 1000 هَ . ق . تا 1029 هَ . ق . در من فرمان راند و او مؤسس سلسله ای است که هم اکنون بدآنجا حکومت دارند.