ابوثور

ابوثور. [ اَ ث َ ] (اِخ ) ابراهیم بن خالدبن ابی الیمان الکلبی . مولد او بغداد. وی نخست در فقه از اصحاب رأی بود و پس از آنکه در بغداد درک صحبت امام شافعی کرد از طریقه ٔ عراقیان بگشت و مذهب شافعی گرفت و سپس خود عقایدی خاص در مذهب شافعی با دید کرد که میتوان آن را طریقه ٔ دیگری از مذاهب عامه بشمار آورد. و فقهای ارمینیه و آذربایجان تا قرن چهارم بر مذهب او بودند. وفات وی به سال 240 یا 246 هَ . ق . بود. او راست : کتاب احکام القرآن . کتاب الطهاره . کتاب الصلاة. کتاب الصیام . کتاب المناسک .