ابوربیع

ابوربیع. [ اَ رَ ] (اِخ ) کفیف . یکی از مشاهیر اهل طریقت ، از مردم مالقه ٔ اندلس ، شاگردابومحمد سیدبن علی فخار، معاصر به ابتدای سلطنت آل ایوب در مصر و شام . وفات او ظاهراً در حدود 560 هَ . ق . بوده است . یافعی و نیز جامی در نفحات شرح حال او را آورده اند. رجوع به نامه ٔ دانشوران ج 3 ص 155 شود.