ابوسعید
لغت‌نامه دهخدا
ابوسعید. [ اَ س َ ] (اِخ ) حسن بن حسین سبزواری معروف به شیعی . یکی از علما و محدّثین اهل تشیّع و صاحب تألیفات بسیار، از جمله : کتاب مصابیح القلوب و کتاب بهجةالمناهج ملخص کتاب مناهج قطب الدین کیدری شارح نهج البلاغه . و کتاب راحة الأرواح و مونس الأشباح فی طرائف احوال النبی (ص ) و اهل بیته الطاهرین و این کتاب را بنام سلطان نظام الدین یحیی بن الصاحب الأعظم شمس الدین الخواجه کرانی کرده است و کتاب غایةالمرام فی فضائل علی و اولاده الکرام و کتاب ترجمه ٔ کشف الغمه للأربلی .
