ابوعبدا

ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) سجزی . یکی از مشایخ تصوف در مائه ٔ سوم . از شاگردان ابوحفص حداد. و شیخ ابوحفص میگفت ابوعبداﷲ شیخ و پیر معنوی ماست . او سفر شام و طرابلس کرده است . و از سخنان اوست : علامةالأولیاء ثلث : تواضع عن رفعة و زهد عن قدرة و انصاف عن قوة؛ نشانه ٔ دوستان خدای سه باشد فروتنی با وجود بلندی پایگاه و پرهیز با وجود توانائی و داد دادن از خویش با قدرت ترک آن . او را گفتند چرا جامه ٔ صوفیان نپوشی گفت جامه ٔ جوانمردان در بر کردن بی فتوت ، نشان دوروئی باشد. رجوع به نامه ٔ دانشوران ج 3 ص 57 شود.