ابوعبدا

ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) معصومی اصفهانی محمدبن عبداﷲبن احمد. فقیه و حکیم ، شاگرد شیخ الرئیس ابوعلی حسین بن سینا. مولد و منشاء او اصفهان است و در جوانی به تحصیل ادب و فقه و علوم عقلیه پرداخت و آنگاه که شیخ الرئیس به اصفهان بود معصومی بخدمت او پیوست و به اکمال حکمت و فلسفه پرداخت و شیخ را برای جودت فکر ابوعبداﷲ با وی نظر خاص بود چنانکه وقتی گفت معصومی را بامن آن نسبت است که ارسطو را به افلاطون . و بوعلی رساله ٔ عشق را بنام او کرده است . و ابوعبداﷲ را کتابی است در اثبات مفارقات و تعدد عقول و افلاک و ترتیب مبدعات . و نیز جواب مسائل ابوریحان بیرونی را شیخ بدو محول کرد و این جواب درجه ٔ فضل مرد را مقیاسی نیکوست . و مرحوم حاج میرزا ابوالفضل ساوجی آن مسائل ونیز اجوبه ٔ آنرا به بهترین اسلوبی ترجمه کرد و در نامه ٔ دانشوران ج 2 از ص 585 تا 604 آورده است . وفات معصومی در اواخر مائه ٔ چهارم بوده است و گفته اند محمود غزنوی وی را بکشت . لکن این گفته بر اساسی نیست .