ابوعبید

ابوعبید. [ اَ ع ُ ب َ ] (اِخ ) احمدبن محمد الهروی (الشیخ الأدیب ) و ابن خلکان نام او را ابوعبید احمدبن محمدبن ابی عبیدالعبدی المؤدب الهروی الفاشانی آورده و گوید: برپشت نسخه ای از کتاب الغریبین دیدم که نام وی احمد بن محمدبن عبدالرحمن است -انتهی . در نسخه ای کهن از الغریبین که در کتابخانه ٔ مؤلف این لغت نامه است در دیباچه آمده است از قول زولانی : اخبرنا الشیخ الادیب ابوعبید احمدبن محمدالهروی رحمةاﷲ علیه و در اول کتاب الهمزه ٔ همین کتاب می آید: قال الشیخ ابوعبید احمدبن محمد الأدیب رحمه اﷲ.و باز ابن خلکان گوید: او یکی از بزرگان علماست و درکتاب الغریبین خویش از هیچ فروگذار نکرده است . لکن من بر شرح حال او آگاهی نیافتم جز اینکه او از شاگردان ابومنصور ازهری لغوی است و از وی استفادات کرده وفرا راه علم افتاده است . ابوعبید در کتاب الغریبین تفسیر غریب القرآن و حدیث نبوی را جمع کرده است و این کتاب در همه آفاق مسلمانی معروف و از کتب سودمند است . و چنانکه باخرزی در ضمن ترجمه ٔ یکی از ادباء خراسان اشاره کرده است ابوعبید بذله گوئی دوست میداشت و در خلوت طعام میخورد و با ادبا در مجالس لذت و طرب آنان مشارکت می جست . وفات وی به سال 401 هَ . ق . بود و شیخ العمید ابوسهل محمدبن حسن الزولانی کتاب الغریبین را از او روایت کرده است . و رجوع به احمد... شود.