ابوفکیهه
لغت‌نامه دهخدا
ابوفکیهه .[ اَ ف ُ ک َ هََ ] (اِخ ) افلح یا یسار. مولی بنی عبدالدار و بعضی ازدی گفته اند. او غلام صفوان بن امیّه بود. در مکّه مسلمانی گرفت و مشرکین وی را آزار و شکنجه میکردند. ابوبکر صدیق او را از صفوان بخرید و آزاد کرد و در هجرت ثانیه بحبشه شد و با رسول صلوات اﷲ علیه بمدینه مهاجرت کرد و پیش از غزای بدر وفات یافت .
