ابومعاویة

ابومعاویة. [ اَ م ُ ی َ ](اِخ ) شیبان بن عبدالرحمن تمیمی مولی بنی تمیم نحوی .از اکابر قراء و محدثین و نحاة. ابتداء بکوفه میزیست پس به بغداد شد و از حسن بصری حدیث فرا گرفت و ابن ابی کثیر از وی روایت کند و نیز از شیبان الحافظ الثقة عبدالرحمن بن مهدی و غیر او روایت دارد و ابن معین او را توثیق کند و ابن عمار گوید: شیبان ثقه ثبت است . وفات او به بغداد به سال 164 یا 170 هَ . ق . بودو در مقابر قریش بباب التین جسد ویرا بخاک سپردند.