ابوموسی

ابوموسی . [ اَ سا ] (اِخ ) عیسی بن مینابن وردان بن عیسی بن عبدالصمدبن عمروبن عبداﷲالمدنی المعروف بقالون القاری . صاحب نافعبن ابی نعیم . مولد او در ایام هشام بن عبدالملک به سال 120 هَ . ق . بود و در ایام منصور به سال 150 از نافع اخذ قرائت کرد و قالون اصم بود و آنگاه که قاری بر او قرائت میکرد گوش خود را بدهان او می پیوست تا قرائت او بشنود و قالون مولی انصار است و گفته اند که قالون در زبان رومی بمعنی جیّد است و آنگاه که بر نافع قرائت میکرده است نافع به او قالون قالون یعنی نیکوست گفتی . رجوع به معجم الادباء چ مارگلیوث ج 6 ص 106 و 107 شود.