ابوکانلغتنامه دهخداابوکان . [ اَ ] (اِخ ) ابن دواخان بن براق خان بن ییسون دوابن موتوکان بن جغتای بن چنگیز. پدر ییسون تیمور و جهانگشای . رجوع به حبیب السیر ج 2 ص 30 و 31 شود.
