ابویزید

ابویزید. [ اَ بو ی َ ](اِخ ) مخلدبن کیداد الخارجی . ملقب به صاحب الحمار. او بأوّل معلم کتاب بود و در شمائل او گفته اند کوتاه بالا و فربه و چرکین بود و چون پیوسته بر خر نشستی او را صاحب الحمار خواندندی . او در اوائل مائه ٔ چهارم هجری بزمان ملوک فاطمی در مصر خروج کرد و مدت بیست وپنج سال در طرابلس و تونس و جهات مغرب به یغما و تخریب و حرق قصبات و قتل مردم آن نواحی پرداخت و آنان که از کشتن جان بردند به جلاء دیار بعیده ناگزیر شدند. از ملوک فاطمی قائم بأمراﷲ مدتی مدید با وی جنگهادرپیوست لیکن آنگاه که ابویزید در محاصره بود قائم درگذشت پسر و خلف قائم منصور نیز سالها با او زد و خورد داشت که گاهی غالب و زمانی مغلوب میشد تا در آخربه سال 336 هَ . ق . ابویزید را دستگیر کرده بکشت .