ابویلغتنامه دهخداابوی . [ اَ ب َ] (ع ص نسبی ) منسوب به اب . پدری . || (از ع ، اِ) عامیان فارسی زبان این صورت را بغلط بمعنی پدراستعمال کنند و ابوی من ، ابوی او، ابوی تو گویند.
