ابکار

ابکار. [ اَ ] (اِ) اَبکاره . کشت و زرع . کشاورزی . حَرْث :
چوورزه به ابکار بیرون شود
یکی نان بگیرد بزیر بغل .

ناصرخسرو.

توسعاً، مزرع :
دزدیست آشکاره [ روزگار ] که نستاند
جز باغ و حائط و رز و ابکاره .

ناصرخسرو.